Zal het ooit nog goed komen tussen minister Dijsselbloem en de banken? Ik ben bang van niet. Deze week was het weer raak. Dijsselbloem is niet blij dat de Rabobank somberder is over de Nederlandse economie dan de minister envindt dat de Rabo-economen “zich beter even gedeisd kunnen houden”. Dijsselbloem verwees nadrukkelijk naar de Libor-fraude van de Rabobank. Met deze schandalige opmerking heeft de minister het debat met de banken naar een bedenkelijk niveau getild. Het zijn praktijken die in de oude Sovjet- Unie niet zouden misstaan. Iedereen die het bankwezen kent weet dat de Economisch Bureau’s van de banken een onafhankelijke positie innemen. En Rabobank werd gesteund door de Europese denktank OESO, die op dezelfde dag ook een somber geluid liet horen en de optimistische groeicijfers van de minister naar het land der fabelen verwees.
Het komt allemaal op een erg ongelukkig tijdstip. Deze week was er vooruitlopend op het debat van de Kamer met de Minister in december een hoorzitting van de 2e Kamer met bankiers, toezichthouders en wetenschappers over de toekomst van de Nederlandse banken, naar aanleiding van het rapport van Commissie Wijffels. Het gaat dan om uiterst belangrijke zaken als het versterken van de buffers, regelgeving, beloningsbeleid en concurrentie. De insteek van de topbankiers was duidelijk. Ok, ze gaven toe dat de hand in eigen boezem gestoken moest worden, maar óók dat hogere buffers dan de 3% ongewogen leverage die Europees vereist is, niet op veel steun kan rekenen van de banken en de toezichthouder.
De banken claimen dat het al lastig genoeg zal zijn te voldoen aan een op zich niet eens zo hoge leverage-eis van 4%, laat staan 5% of hoger. En dan resteert alleen nog de optie winstinhouding of en dat was een verholen dreigement, krimpen van de banken met alle gevolgen voor de kredietverlening.
Maar hogere buffers zijn hard nodig. Het verzet is deels eigen belang want eigen vermogen is duurder dan vreemd vermogen, maar de roep van politici en wetenschappers om meer eigen vermogen op de kapitaalmarkt op te halen is ook een beetje voor de bühne. Rabobank, ABN AMRO en SNS Reaal hebben geen beursnotering en nieuwe beleggers zijn niet geïnteresseerd in bankkapitaal, eerst de resultaten van de stresstesten afwachten, zullen ze roepen. Dan moeten de bestaande aandeelhouders maar bloeden, riep Nijboer van de PVDA.
En dat is geen leuke boodschap voor Dijsselbloem, want hij is aandeelhouder in twee van de drie banken. Dat wordt dan bijstorten voor de Staat en was dat nou niet precies wat we niet meer wilden?
Lees ook:Zichtbare bankiers (column BNR 10 februari 2014)
Lees ook:Dijsselbloem heeft een probleem (column BNR 26 augustus)
Lees ook:Niet zaaien, maar rooien (column BNR 29 april)
Lees ook:Dijsselbloem is niet bang (BNR column van 18 februari 2013)
Lees ook:de Tour is dood.
” Iedereen die het bankwezen kent weet dat de Economisch Bureau’s van de banken een onafhankelijke positie innemen.”
Iedereen weet nu dat zo’n opmerking niets voorstelt.
Het voorlopige resultaat:
De Nederlandse staat: 400Miljard aan schulden.
Bedrijven: 500 Miljard schuld.
Nederlandse huizenbezitter: 770 Miljard schuld.
(Stijgende werkeloosheid, zeer sterk stijgende criminaliteit.
Dalende kwaliteit onderwijs.
En vastgeketend aan de EU)
Zomaar plots, van de ene op de andere dag: 1.670 Miljard ?
En niemand die het kon vermijden ?
Met een heel leger aan ‘toezichthouders’/poortwachter vol van ethiek met dertig jaar ervaring en meters aan wet- en regelgeving [proest] ?
En, dat is het leukste, in al die jaren, geen enkele bank dat bang was voor het verlies van eigendom ?
Tussentijdse analyse: Het waren de bonussen! We gaan de bonussen aanpakken en dan is alles weer schoon en fris. [proest]
Dit gaat nog heel lang duren !