De Icesave-soap gaat nog even door.In een Volkskrant artikel wordt Du Perron geciteerd waarin hij stelt dat DNB (Wellink) de vergunning van Icesave had kunnen weigeren. In het artikel wordt gesteld dat Frankrijk dit wel heeft gedaan. Helaas wordt het verhaal niet onderbouwd met harde argumenten.
Nu heeft Du Perron, samen met de Moor- van Vugt, dit wel gedaan in een rapport dat is opgesteld in juni 2009 in opdracht van Ministerie van Financien (“De bevoegdheden van de Nederlandsche bank inzake Icesave”). Dit rapport is verder door beide auteurs verdedigd voor de Commissie de Wit.
Wat staat in het rapport? Kort samengevat: DNB had geen tot zeer weinig bevoegdheden om de vergunning van Icesave als “bijkantoor” (dat het een bijkantoor betreft is zeer wezenlijk) op dat moment te weigeren. Hieronder twee citaten uit het rapport.
” Vraag: Moet DNB de vestiging van een bijkantoor in Nederland van een bank met zetel in een andere lidstaat toestaan (of, anders gezegd: kan DNB dat tegenhouden)? Antwoord: DNB moet die vestiging toestaan indien is voldaan aan de voorwaarden die de wet daartoe stelt op basis van de herziene Bankenrichtlijn. Zie par. 3.1.2 en 3.2. In dat geval kan DNB die vestiging dus niet tegenhouden.”
“ Wij benadrukken dat DNB moest handelen binnen de beperkingen van het Europese stelsel en met onzekere informatie. Dat achteraf geconcludeerd kan worden dat een andere handelwijze het nadeel dat door Icesave is ontstaan geheel of gedeeltelijk had kunnen voorkomen, impliceert niet dat DNB, binnen dat kader en naar de wetenschap die zij toentertijd had, beleidsmatig verkeerde keuzes heeft gemaakt en nog minder dat DNB rechtens gehouden zou zijn geweest anders te handelen.”
De voorwaarden genoemd in de herziene bankenrichtlijn (gebaseerd op de Europese richtlijn) zijn zeer beperkt. Er wordt genoemd het ‘algemeen belang’ . De onderzoekers (Du Perron) geven echter aan dat op het moment van het afgeven van de vergunning voor het bijkantoor van een kleine Ijslandse bank, het algemene belang geen rol van betekenis kon spelen.
Er is ook een goede reden waarom de bevoegdheden van DNB zo beperkt zijn!
Bij een Bijkantoor speelt de toezichthouder in land van herkomst (Ijsland) de boventoon. Zij zijn verantwoordelijk voor het afgeven van de noodzakelijke informatie over de vergunning van de betreffende bank in het land van herkomst. Het Bijkantoor valt ook NIET onder het Nederlandse depositogarantiesysteem (!). Dus de spaarders die geld inlegden bij Icesave wisten of zouden moeten weten dat zij vielen onder het Ijslandse garantiesysteem.
Wel is het zo dat de ‘topping up’ clausule is gebruikt. Dat houdt in dat de spaargelden van 20.000 tot 40.000 wel onder Nederlandse systeem vielen (dit was geen verplichting!).
De opmerkingen van Du Perron in de Volkskrant kan ik dus niet rijmen met zijn eigen onderzoek. Dus wil de ‘echte’ Du Perron nu opstaan?
Lees ook:Icesave: Minister Bos heeft ‘echte’ Du Perron aangewezen
Lees ook:DNB of AFM hadden consument beter moeten informeren in Icesave-affaire
Lees ook:Commissie DSB: waarom niet een vertegenwoordiger van consument opnemen?
Lees ook:DNB overlegt met Ijsland over Icesave
Lees ook:Programma commissie de Wit voor volgende week: veel toppers
Zo, Banque de France ontkent dat Icesave een vergunning heeft aangevraagd; dus een onzinverhaal in Volkskrant!