Op 19 november 2013 hield ik de eerste Berenschot-lezing over ethiek en integriteit. De lezing ging, dat zal niemand verbazen, over ethiek in het bankwezen, een beladen onderwerp!. Hierbij een link naar de lezing die ik de titel heb gegeven: “de herontdekking van de universal bank”.
Lees ook:Twee lezingen over het bankwezen: verleden en toekomst
Lees ook:Lezing Financial Disruption (1 oktober 2014)
Lees ook:Lezing op mini-seminar ABN AMRO 10 april 2014 “een leven zonder banken”
Lees ook:Lezing over High Frequency Traders
Lees ook:lezing over nieuwe sponsormodellen voor Goede Doelen van ABN AMRO
“Banken hebben een ‘privilege’ van de maatschappij gekregen, namelijk de mogelijkheid om een geldscheppende instelling te zijn. De mogelijkheid om geld uit het niets creëren en daar via de rente aan te verdienen, houdt …….”
‘privilege’ is niet gelijk aan privilege. Privilege is duidelijk, ‘privilege’ staat in geen enkel woordenboek.
Privilege is een niet normaal recht, maar een voorrecht en gaat tegen de normale gang van zaken in. We hebben hier dus te maken met een interventie van de wetgever, inbreuk op de normale gang van zaken, waardoor de bank een bijzondere plaats heeft. En dat is raar, want daar moet een goede reden voor zijn en die is er niet.
Als ik geld uit het niets maak, verdwijn ik achter tralies en dat is maar goed ook. Neen, banken hebben een privilege, of ‘privilege’ en dan is er plots niets aan de hand. Merkwaardig.
Geschiedenis leert ons dat de wereldberoemde en door Adam Smith geprezen “Amsterdamsche Wisselbank” , juist geen dergelijk privilege had en op het moment dat het dat privilege wel kreeg de onvermijelijke ondergang ingezet werd.
“….het laat zien wat er gebeurt als die ‘balance of power’ wordt verstoord en de investment bank activiteiten het overwicht krijgen.
Het heeft gezorgd voor een verschuiving van relatiegericht naar
transactiegerichtheid, van het handelen met bedrijven en consumenten naar het handelen met elkaar. Van langetermijnbelang naar kortetermijnbelang.
Van klantgedrevenheid naar financiële gedrevenheid”.
Daar kun je een paar vragen bij bedenken.
Wat is dat ‘balance of power’? Zou het, in goed nederlands, een voorkeur geven aan hetgeen wat het meest rendeert kunnen zijn ? En wat is er mis met een goed rendement ? Is er een essentieel verschil tussen langetermijn en kortetermijn, is er verschil tussen transactiegerichtheid en relatiegerichtheid in de verhoudingen winst, risico en kennis van zaken ? Wat is er slecht aan investment bank activiteiten ?
Welk bedrijf is klantgedreven ?
Geen enkel. Elk bedrijf, en dus ook een bank, is gedreven, er voor opgericht zelfs, voor de eigenaren winst te maken. Niets anders dan dat. Hoe dat gebeurt is ten tweede. Via investeringen of via klanten, of via beide. Niet alleen daarom was de Glass-Stengall een misser, maar het stond, heel tegenstrijdig,wél aankoop van of (meerderheids)deelnames in hedgefondsen en verzekeringsmaatschappijen, toe.
Wat doen klanten in een vrije markt als ze door een verkoper/producent/bank/ of anders, niet goed bediend worden, anders dan weglopen ? Let wel, in een vrije markt !
Dus is een bank/producent/verkoper er alles aan gelegen om klanten beter dan de concurrent te bedienen. En is de eigenaar/ aandeelhouder/vreemd kapitaal verschaffer van de bank er gebaat bij om de gedane investering in de bank tegen een laag risico behoorlijk te laten renderen. Dus dat kan nooit het probleem zijn.
Let wel, In een vrije markt !
“De bankbalansen zijn de afgelopen 30 jaar extreem opgeblazen door deze onderlinge krediet verlening van banken. Securitisatie is ook de weerslag van een bijna blind geloof in wiskundige modellen. Het heeft ertoe geleid dat de banken dachten met steeds minder eigen vermogen toe te kunnen.
Vlak voor 2008 was een ‘leverage’ van 30 geen uitzondering waardoor het rendement op eigen vermogen sterk steeg en daarmee de koersen én beloningen. ”
Je kunt ballonnen opblazen, maar toch echt geen boekhouding. Cijfers kun je ook niet opblazen. Cijfertjes veranderen en frauderen kan echter wel. Bijvoorbeeld door een verplichting als eigendom te noteren. Of door het eigendom van je klanten als eigendom van de onderneming/het bedrijf/ de bank te beschouwen.
Wat is een ‘leverage’ of leverage, anders dan dat het een vermenigvuldiging betreffende het eigen vermogen inhoudt.
Waarom is voldoende eigen vermoge, in voorkomende gevallen ook wel garantievermogen genaamd, in geval van faillisement voor de klanten en zakenpartners van een bedrijf/bank zo rustgevend en elke ‘leverage’, veelvoud van het eigen vermogen aan louter verplichtingen, zo onrustbarend ? Ten minste voor elk bedrijf/onderneming in een vrije markt, behalve voor banken. Of gelden hier privileges of ‘privileges’? En, als bewijs dat het systeem volledig corrupt is, waar waren gedurende die dertig jaar de (gestaag groeiend aantal) toezichthoudende instanties ? Toezicht in het algemeen werkt niet.
Boekhouden is voor de ondernemer interressant omdat het een keurig inzicht geeft in de ware toestand van het bedrijf/onderneming/bank. Boekhouding dient ervoor om vooral de realiteit weer te geven. Das handig en wijs. Opblazen is niet handig, zelfs strafbaar, ware het niet dat er aparte wetgeving is dat opblazen tot privilege of ‘privilege’ bestempelt. Helaas hebben de door de mens gemaakte wetten, vooral moderne, steeds minder last van de realiteit. Onverstandig, want de realiteit is je meest waardevolle vriend in barre tijden.
“En omdat banken (…) steeds nauwer
vervlochten raakten met de reële economie en een bankfaillissement ernstige
consequenties zou hebben, waren banken in staat het risico geruisloos af te wentelen op de publieke sector. ”
Tja het moet niet gekker worden. Bedrijven die vervlochten raken(!) met …. reële economie.
En dat laatste deel is toch pertinent foutief. De wetgever geeft banken/bedrijven keurig omschreven ruimte. Er is voor vele miljarden aan schade toegebracht, maar niemand is achter tralies.
“De meer publieke functie van de bank, waaronder…”
Welke publieke functies dienen de banken dan verplicht te hebben ? Heeft shell, philips, AKZO, enz., verplichtingen ten aanzien van de publieke ruimte, behoudens die volgens de wet ? Neen, geen enkele onderneming, waaronder banken.
“Maar winst maken moet óf aan de debetzijde óf aan de creditzijde gebeuren. En juist dit laveren tussen twee in principe tegenstrijdige belangen, is de essentie én het grote dilemma van bankiers. ”
Neen, zowel valt er te verdienen aan kredietverlening of deelnames in hedgefondsen en, desnoods tegelijkertijd, te verdienen aan sparende klanten. De een gaat een schuld aan, komt geld te kort, terwijl de ander het overvloedige geld wil laten renderen door het ( tegen een laag risico) uit te lenen. Let op, met uitlenen verliest men niet het eigendomsrecht ! Daarnaast kan bij het aangaan van schulden het e.e.a. aan onderpand worden gevraagd, danwel verzekerd worden, dit als extra waarborg. En tenslotte is het eigen vermogen van de bank(eigenaren) een garantievermogen dat de bezittingen van de spaarders kan beschermen.
De definitie van faillissement is een keuze. óf de wetgever definieert failliet gaan als een gebeurtenis waarbij de laatste eisende partij volledig uitbetaald kan worden met het eigen vermogen, garantievermogen, van de bank(eigenaren). Aldus hoeft een ‘bankrun’, behalve voor de bankeigenaren, geen ongelukkige gebeurtenis te zijn.
Echter de staat en de wetgever zijn corrupt en dienen de Mammon, zij verachten de burger. Óf je gedraagt je immoreel en je beschouwt de staat als het Allerhoogste. Óf je gaat voor vrije marktwerking en bescherming van privaat vermogen, bescherming van de burger. Als de burger in voldoende mate beschermd is, is kletskoek zoals “de klant centraal stellen”, “zorgplicht”, “ethiek”, ‘klokkenluidersregeling” of “publieke functies” uit de wereld. De klant is het beste gediend met de mogelijkheid van een bankrun, maar dat kan alleen in een vrije markt situatie en dat is nu niet het geval. Elke bank is een filiaal van de Centrale bank, elke bank heeft verplichtingen aan De nederlandse Bank.
“Want welke bankmedewerker durft “nee” te verkopen tegen een klant als een product echt niet geschikt is voor de klant, als er wel nog steeds verkooptargets worden opgesteld en je je baan wilt behouden? ”
Op de vrije markt is elke bank gediend met het behoud van elke klant. Elke fatsoenlijke wetgever beschermt de consument tegen oplichting en bedrog. Weer maar eens een bewijs dat het bestaan van een vrije markt in Nederland alleen in de Efteling bestaat. Een illusie. En weer maar eens een bewijs dat ‘de bovenonsgestelden’ De Mammon dienen.
“Ik kom tot een afronding.
Als vertrouwen in financiële instellingen weer moet terugkeren, dan draait het
om integriteit. Klanten moeten er op kunnen vertrouwen dat de bank niet haar
eigen belangen voorop stelt, maar die van de klant. ”
De vrije markt en eerbied voor privaat vermogen (van de burger) bij de wetgever wekt vertrouwen. Daar zijn drie voorwaarden voor:
1 Afschaffen van de centrale bank.
2 Volledige vrijheid voor eenieder voor het slaan van munten.
3 Volledige vrijheid voor eenieder om een bak te beginnen.
Met dank aan Ludwig von Mises. (Zie ook mises.org; mises.nl)
“Amsterdamsche bank” op engelse uitgave van wikipedia.
bij opheffen van centrale bank is geen monetair beleid meer mogelijk internationale handel is dan niet meer te vertrouwen. Munten slaan kan ook nu
kijk naar de bitcoins maar het moet en kan alleen kleinschalig
Bank beginnen is een goed idee maar dan alleen spaarbank geen geldscheppen dit kan ook gezamenlijk cooperatie zo is ook de rabobank ontstaan dit kan opnieuw
Bij het opheffen van het centrale bank systeem is monetair ‘beleid’ wel mogelijk alleen wordt deze niet door politiek gedreven maar door commercie.
Bitcoin is de aartsvijand van de monopolist op het drukken van geld en zal dus met vuur en zwaard bestreden worden.
Uit het niets geld scheppen kan enkel een toverfee. Tot nu toe is geen enkele alchemist in zijn missie geslaagd.
Een bank (of verzekeringsmaatschappij) kan enkel met goedkeuring en op voorwaarden van de staat. Daarom zal er nooit verandering komen, omdat de politiek niet van plan is om een stapje terug te doen.
Daarom zal deze ‘banken’-'crisis’, door de overheid gecreëerd, pas bij een politieke machtswisseling mogelijk voorbij zijn.
Eerder niet.