De gevleugelde uitspraak van van Gaal ‘ben ik nou degene die zo slim is, of ben jij zo dom?’ kan met enige regelmaat van toepasssing worden verklaard op de financiële specialisten in de Tweede kamer. Nu is het weer het rumoer rondom Wabeke en het KIFID. Elke kenner van het bankwezen weet dat het KIFID volstrekt niet onafhankelijk is. Het wordt betaald door het bankwezen en ‘wie betaalt, die bepaalt’. De 2e kamer gaat de put nu dempen, het kalf is allang verdronken. Wanneer gaan ze het nu eindelijk eens leren? Ik hoop van harte dat ze de uitspraak van Hammerstein (voorzitter KIFID) ’ik geloof niet dat klagers zijn afgewimpeld’ met een flinke hoeveelheid zout nemen.
Het bankwezen is een zeer beperkt oligopolie en daar hoort een zeer kritische, volstrekt onafhankelijke ombudsman bij. En dan bedoel ik niet alleen financieel onafhankelijk, maar vooral mentaal. Want daar is ook Wabeke goed de mist ingegaan. Zijn gestuntel in de woekerpolisaffaire werd veroorzaakt doordat hij probeerde de kool en de geit te sparen.
De financiële ombudsman moet zeker niet bij de AFM worden ondergebracht. De AFM moet de zaken procedureel oppakken die door de ombudsman worden aangedragen. Benoem nu eens geen jurist uit het kleine groepje bestuurders, maar een doorgewinterde consumenten-man/vrouw, die a la Annemarie van Gaal of Antoinette Hertsenberg bereid is namens de klant de onderste steen boven te krijgen. De banken die echt klantvriendelijk zijn, zullen het toejuichen.
Lees ook:DDR praktijken bij het KIFID
Lees ook:Brand New Day is terecht kwaad, maar springt ook gat in de lucht
Lees ook:AEGON zegt sorry
Lees ook:‘staat moet meebetalen aan woekerpolisclaim’
Lees ook:Ombudsman: RABO zat fout met ‘opmaat’ hypotheek
Hierbij de reactie van KIFID op mijn ingezonden brief in het FD; vanzelfsprekend zal ik nog reageren.
Kifid oordeelt wél onafhankelijk
Alfred Hammerstein
Er hoeft geen put gedempt te worden
De uitdrukking ‘wie betaalt, die bepaalt’ wordt vaak veel te lichtvaardig gebruikt. Ook Peter Verhaar doet dat nu weer in een ingezonden brief in Het Financieele Dagblad van 7 juni ten aanzien van het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (Kifid).
Laten journalisten dan ook hun oren hangen naar hun werkgever?
En zijn rechters niet meer te vertrouwen omdat zij door de Staat worden betaald?
Het lijkt mij duidelijk dat Verhaar de plank misslaat, maar hij voert in elk geval geen goede grond aan om mijn andersluidende mening met een korreltje zou te nemen. Ik weet namelijk zeker dat de ombudsman en de leden van de Geschillencommissie volkomen onafhankelijk oordelen. Iedereen kan dat controleren, want de uitspraken van de Geschillencommissie worden gepubliceerd. Er is geen sprake van dat de financiers van Kifid invloed willen uitoefenen op de klachtenbehandeling, als de ombudsman en de leden van de commissie dat al zouden toelaten.
Het zou dwaas zijn om met veel geld een klachteninstituut in de lucht te houden dat alleen uit is op het afwijzen van klachten. Verstandige mensen weten dat een goede klachtenbehandeling in het belang is van iedereen, zowel de consument als de dienstverlener.
Ook interne klachtenbehandelaars, in welke branche of instelling dan ook, worden betaald door degenen tegen wie de klachten zich richten, maar zij kunnen gelukkig gewoon hun werk doen en gegronde klachten honoreren.
Dat bij Kifid veel klachten niet tot succes leiden, hangt samen met het feit dat eerst intern geklaagd moet worden, bij gebreke waarvan klagers bij Kifid nul op het rekest krijgen. Als die (nietontvankelijke) klagers niet worden meegeteld is het slaagpercentage aanzienlijk hoger dan de 15% die het FD heeft genoemd.
Er valt helemaal geen put te dempen. Kifid doet het heel behoorlijk, ook al valt er best nog wat te verbeteren. Daaraan wordt gewerkt.
De Tweede Kamer heeft de aanbeveling van de commissie-De Wit overgenomen de financiële ombudsman publiekrechtelijk onder te brengen. Dat is een niet zo eenvoudige mogelijkheid. Ik denk dat de combinatie van ombudsman en klachtencommissie onder één dak beter behouden kan blijven.
De ombudsman fungeert nu als voorportaal van een laagdrempelige, goedkope en deskundige geschillenbeslechting, waaraan de financiële dienstverleners zich in alle opzichten hebben geconformeerd.
Wie dat wil veranderen, moet eerst nog eens goed nadenken over de gevolgen. Overigens zullen ook in een publiekrechtelijke regeling de kosten van de klachtenbehandeling betaald (blijven) worden door de dienstverleners, want de overheid gaat dat zeker niet doen.
Ik hoop dat de redactie bij deze ingezonden bijdrage weer een fraaie foto zal plaatsen om de aandacht te vestigen op dit inmiddels populaire onderwerp.
Alfred Hammerstein is voorzitter van het bestuur van Kifid.
De heer hammerstein, die als voorzitter het Kifid Bestuur vertegenwoordigt, trekt het blijkbaar niet meer. Door De vroegere ombudsman, diens secretaresse en volgens berichtgeving in het FD diverse andere ex-medewerkers naar buiten gebrachte ervaringen ontkent hij. Onderbouwde kritiek op gebrek aan onafhankelijkheid vanuit bij voorbeeld de AFM, minister de Jager (” ik geloof Kifid niet meer op blauwe ogen”), 2e kamer, Peter Verhaar en de regelmatig als deskundige bij Kifid procedures betrokken Jaap Koelewijn (FD, 4 juni) is ook blijkbaar allemaal niet terecht, overtrokken of in ieder geval niet steekhoudend genoeg om betere waarborgen aan te brengen voor het onafhankelijk functioneren van het klachteninstituut. Eigenlijk zijn alleen het Verbond van Verzekeraars en het Kifid zelf overtuigd van het goed en onafhankelijk functioneren van het Kifid. Maar ja, over hen gaat het nu juist!
Voor een klachteninstituut is het natuurlijk cruciaal om heel goed te kunnen LUISTEREN naar alle partijen en niet alleen naar jezelf. Zonder goed luisteren kom je niet tot een onafhankelijk oordeel. De reactie van de heer Hammerstein is er juist een van “ik wil het allemaal niet horen! Iedereen is gek, behalve ik”. Daarmee toont de voorzitter zelf op treffende wijze aan waar de schoen wringt bij het Kifid: niet kunnen / willen luisteren naar anderen, maar krampachtig je eigen mening (bij voorbeeld over onafhankelijkheid) als de enige waarheid accepteren.
Change!