DNB of AFM hadden consument beter moeten informeren in Icesave-affaire

De discussie over Icesave gaat nog even door. Gisteren is de reactie van DNB op het rapport van de deskundigen Du Perron en De Moor-Van Vugt met betrekking tot de bevoegdheden van DNB in de Icesave-zaak bekend gemaakt. In de brief slaat Wellink terug en tracht alle kritiek op hem en DNB te weerleggen. En passant krijgen zowel kamerleden als de media er van langs. Op haar beurt wordt Wellink en DNB ‘procedureel denken’ verweten. Ik ben het daar deels mee eens. Een voorbeeld.

In de brief van Wellink aan Bos (‘beste Wouter’) geeft DNB aan dat Icesafe een ‘bijkantoor’ van Landsbanki was. Er mag niet licht worden gedacht over het begrip ‘bijkantoor’, daarin heeft DNB gelijk. De definitie van een ‘bijkantoor’ is nauw omschreven in de wet (WFT artikel 1:1), en de bevoegdheden van DNB eveneens. DNB dient alleen toe te zien op de liquiditeit van het bijkantoor; zoals bekend lag het uiteindelijke probleem in de solvabiliteit van het moederbedrijf in Ijsland. Tot zover de ‘procedurele’kant. Laten we e.e.a. nu eens bekijken vanuit de consument, die niet op de hoogte is van de juridische ‘haarkloverij’.

Icesafe maakt als internetspaarbank veel reclame, bood een zeer hoge rente en schermde met het Nederlandse depositogarantiesysteem. De bekende website Z24 gaf ruimte aan de directeur van Icesafe voor een interview (29 mei 2008). Naast het artikel gaf Z24 aan dat Icesave valt onder Nederlandse garantiesysteem, waardoor eerste 20.000 door DNB wordt gegarandeerd. Ook op andere plaatsen werd dit genoemd. Dit is echter niet juist. De eerste 20.000 werd gegarandeerd door het Ijslandse depositosysteem, daarna komt de Nederlandse garantie in beeld (dit noemt men ‘topping up’). Hoeveel consumenten wisten dit? Belangrijker is, hoe zouden ze het hebben moeten weten? In het rapport van de Du perron/De Moor-Van Vugt wordt expliciet vermeld dat aan Landsbanki is gevraagd een juiste weergave van het garantiessysteem te vermelden in publikaties; dit is niet echt gebeurd.

Als een consument wil weten of een bepaalde instelling valt onder het Nederlandse garantiestelsel, dan dient zij aan te kloppen bij AFM. Ik ben ook maar eens op zoek gegaan. de banken die in Nederland een vergunning hebben van DNB en vallen onder het Nederlandse depositogarantiesysteem hebben de vermelding 2:12, 1e lid, 2:13 1e lid en 3:111. Het is ook mogelijk te zoeken op ‘bijkantoor’. In dit register komt voor Argenta Spaarbank N.V.
Deze spaarbank komt niet voor in het garantie-register en valt dus niet onder het Nederlandse systeem. Op de website van Argenta wordt dit gelukkig ook vermeld. Ook op de spaarvergelijkingssites staat nu duidelijk aangegeven dat de Belgische garantieregeling van toepassing is.

Wellink en DNB zullen ongetwijfeld gelijk hebben dat DNB binnen haar bevoegdheden heeft gewerkt. Echter, als het begrip ‘bijkantoor’ destijds helder was uitgelegd en geeist was dat in alle publikaties een juiste uitleg van het garantiesysteem was gegeven, dan zouden lang niet zoveel mensen een rekening bij Isesave hebben geopend.

Deze dure plicht rust m.i. ook op de schouders van de Toezichthouders.

Lees ook:Icesave: laat de echte Du Perron nu opstaan?
Lees ook:Icesave: Minister Bos heeft ‘echte’ Du Perron aangewezen
Lees ook:winst Icesave-moeder minder, maar klantenbase breder
Lees ook:UPDATE Rating moeder Icesave onder overheidscuratele gesteld en het bestuur is vervangen
Lees ook:Bericht van Icesave aan alle klanten