De hoogleraren Boot en van Wijnbergen stellen in het Financiële Dagblad van 6 december dat ‘het bankiers ontbreekt aan kennis van eigen sector’. De auteurs beroepen zich op uitspraken van Kasbank bankier Roëll. Los van het feit dat Roëll slechts de visie van één bankier verwoorde, is hij vooral de vertegenwoordiger van de ‘kleine banken’ in Nederland, een groep die nu juist laat zien dat goed gekapitaliseerde banken overleven. Zo heeft Kasbank een BIS ratio van 20%, Binckbank 32% en van Lanschot 13%.
De belangrijkste misvatting die de auteurs noemen is het verzet van de bankiers tegen de ‘ongewogen’ leverage ratio. Dit doet geen recht aan de uitspraken van de bankiers tijdens een recente hoorzitting in de 2e kamer. De topbankiers zijn niet tegen de leverage ratio, maar zij pleiten er terecht voor de ‘gewogen’ ratio niet met het badwater weg te gooien. Hamers, CEO van ING, maakte duidelijk hoe absurd het is om alléén de ongewogen ratio te gebruiken want dan worden relatief veilige hypotheken, in een moeilijk jaar had ING slechts 300 miljoen (=0,2% van totaal) slechte hypotheken, op één lijn gesteld met risicovolle leningen aan het MKB. Daarnaast vroegen de bankiers zich terecht af waar al dat nieuwe eigen vermogen vandaan gehaald moet worden. Een leverage ratio van 5%, de hoogleraren durven blijkbaar zelf geen percentage te noemen, betekent 40 miljard extra. De auteurs verwijzen voortdurend naar de VS, maar gaan volledig voorbij aan het feit dat in Europa, en zeker in Nederland, de aandeelhouderscultuur van een geheel andere orde is dan die in de VS. Ik meen nu juist dat wij af willen van die cultuur van najagen van aandeelhouderswaarde. Voorts zullen aandeelhouders alleen tegen zeer lage prijzen instappen; dat is niet fijn voor de bestaande aandeelhouders en wie is dat in twee van de vier banken? Juist, de Staat.
Natuurlijk moeten banken meer eigen vermogen hebben. We zijn doorgeschoten, maar de heren hoogleraren doen nu net alsof er geen enkele relatie is tussen de linker- en rechterzijde van de balans. Die is er wel en daarom is een bankbalans niet 1-op-1 te vergelijken met een gewone onderneming. Ik had van beide hoogleraren meer kennis verwacht.
Lees ook:Een zoutloos compromis (column BNR 8 juli)
Lees ook:Bankbashen en oestergedrag plus enkele relevante vragen voor bankiers en politiek (column BNR 23 december 2013)
Lees ook:CPB roept in boek de huidige recessie nu al uit tot de ‘grote’ recessie!
Lees ook:winst Icesave-moeder minder, maar klantenbase breder
Lees ook:ingezonden brief in NRC over de retoriek van Baudet
“….heren hoogleraren doen nu net alsof er geen enkele relatie is tussen de linker- en rechterzijde van de balans. Die is er wel en daarom is een bankbalans niet 1-op-1 te vergelijken met een gewone onderneming.”
Die relatie is er inderdaad, bij elk bedrijf.
Waarom zou die relatie, wel voor alle andere ondernemingen, maar dan niet gelden voor een bancaire onderneming ?
Antwoord:
Privileges… of ‘privileges’.
Oftewel alle banken zijn filialen van de centrale bank,….. een monopolist.
En monopolisten kunnen enkel middels speciale wetgeving in een vrije markt bestaan.
Privileges dus.
Of ‘privileges’.
BIS ratio.
BIS ratio is een handige term om het gezond verstand op afstand te houden.
Als we het hebben over een leverage van 2% betekent dat in de echte wereld, dus niet die van de Efteling, dat er vijfig keer meer aan schulden staan dan e.v. + vreemd kapitaal.
Een BIS ratio van negentig of van twintig , maakt niet zoveel uit, kan echter hetzelfde leverage cijfer opleveren. Dus een BIS ratio == 2% == 90″%”
.
En “%” is niet gelijk aan %, maar toch goedgekeurd dankzij…
.
Privileges of ‘privileges’.
Kortom Bis ratio is moderne kletskoek.
Ondernemingen opererend in de vrije markt is het NIET toegestaan BIS ratio op hun klanten toe te passen. Immers klanten zijn voor particuliere ondernemingen onbetrouwbaarder dan diezelfde klanten, van vlees en bloed, voor de overheid en banken. Er zijn immers ‘privileges’.
Een debiteur van de overheid betaalt altijd, zelfs nadat hij/zij zijn huis is uitgezet. En zo wordt 2% 90″%”.
Het scheppend vermogen van de bank.