Ik heb gewerkt bij zowel ABN AMRO als de Rabobank en heb het verschil tussen de twee banken ervaren. Als je bij de ABN AMRO een bepaald product onder de aandacht van het kantoorpersoneel wilde brengen, dan nam je contact op met een afdeling op het hoofdkantoor. Die gingen dan voor je aan de slag. Een kantoordirecteur kwam je niet vaak tegen. Dat was bij de Rabobank totaal anders. Ik herinner mij nog levendig dat toen Rabobank Alex Beleggersbank had gekocht wij een soort ‘roadshow’ moesten maken om de kantoren te overtuigen dat Alex een aanvulling zou kunnen zijn in plaats van een concurrent. En dat werd niet voor zoete koek geslikt, integendeel. De autonomie van de lokale kantoren, pardon ik moet zeggen banken, verraste mij. Openlijke kritiek op het hoofdkantoor was niet ongewoon.
Die autonomie van de lokale banken is voor mij het succes van het coöperatieve model. En dan bedoel ik niet dat de lokale banken formeel de eigenaar zijn van Rabobank Nederland en dat de CEO Moerland dus rekenschap moet afleggen op de jaarlijkse ledenvergadering, nee, ik bedoel dat die lokale banken opereren in hun relatief kleine geografische gebied en dus dicht bij de klant staan. Het is het model waarmee de Zweedse Handelsbanken in Nederland succes heeft. Hun motto: je moet de klant vanaf de kerktoren kunnen zien, het kantoor werkt zeer autonoom en heeft eigen verlies & winstrekening.
Maar Rabobank lijkt dat allemaal los te laten. Of misschien moet ik zeggen, de Rabobank moet het loslaten, omdat de toezichthouder dat wil. De Nederlandsche Bank houdt niet van kleinschaligheid, dat is maar inefficiënt en lastig te controleren. Nee, grote banken, die zijn goed te controleren, dat hebben we allemaal kunnen zien. Veel misbaar over hypotheekdossiers waar een ‘vinkje’ ontbreekt, maar ondertussen geen inzicht hebben in de echte risico’s van de reusachtig grote balansen.
Het is helaas echt niet alleen de toezichthouder. Rabobank Nederland wil het ook. Volgens Moerland bankieren klanten steeds meer online en dus moet er een centrale website komen. Gevolg: de drie grootbanken nog meer op elkaar gaan lijken. Het hoofdkantoor in een hoge toren, waar een steeds meer uitdijende laag van directeuren de lokale banken of kantoren aanstuurt en controleert. Het is ook een drogreden. Natuurlijk kunnen alle lokale banken hun eigen website hebben met de specifieke eigenaardigheden van de regio. Kost waarschijnlijk iets meer, maar de klanten kunnen zich dan tenminste in hun bank herkennen.
Nog even en ze gaan net als bij ABN AMRO over een beursnotering praten.
Lees ook:Rabobank bouwput wordt ooit nieuwe bestuurscentrum
Lees ook:RABO-top is onthutsend naïef (Column BNR 4 november 2013)
Lees ook:Niet zaaien, maar rooien (column BNR 29 april)
Lees ook:Alex speelt Calimero
Lees ook:Sportieve banken, deel 2
Uit het hart gegrepen.
Bij de rabo zouden ze Eckart’s Notes van E. Wintzen eens moeten lezen.