Vorige maand gaf ik een aantal lezingen voor verzekeraars en tussenpersonen. De aanleiding was het provisieverbod en welke gevolgen dit heeft en zal hebben voor het verdienmodel van verzekeraars en tussenpersonen.
Het provisieverbod is een van de grootste veranderingen in de relatie tussen de consument en de financiële sector van de laatste 50 jaar. Het verbod gaat verzekeraars dwingen de kostenstructuur van hun financiële producten transparant te maken. En daar was alle reden voor. Consumenten zijn de woekerpolis nog lang niet vergeten. Dan kan ook niet anders want ondanks dat er nu al 8 jaar over wordt geprocedeerd, is er nog altijd geen echt compromis.
Het provisieverbod knipt resoluut de vermenging van aankoop en advies door. Het gevolg was dat consumenten zich gingen afvragen wat de toegevoegde waarde van het advies eigenlijk is. Dat was voor veel tussenpersonen een ontnuchterende ervaring. Maar het zorgde ook voor een ware prijzenslag op het gebied van de uitvoering. De vele prijsvergelijkingssites hebben daar een grote rol in gespeeld.
Consumenten kunnen en willen steeds meer zelf doen. Wie bezoekt nog een bankkantoor? ABN AMRO gaf onlangs aan dat de zoekterm hypotheken de snelst groeiende term is op de ‘smart phone’ en ‘car insurance’ is bij Google een van de duurste zoektermen bij advertenties.
Banken en verzekeraars moeten zich snel aanpassen, te beginnen aan de achterkant. De kosten moeten omlaag en dat kan alleen via automatisering. Waar dat toe leidt zagen we deze week. Achmea gaat 25% van het personeel ontslaan en natuurlijk verloop, dat werkt niet meer. En ik ben het eens met de topman van Duin dat meer verzekeraars zullen volgen. En ja, aan de voorkant zal het internet de ‘driving force’ zijn. Peter Diamandis, een van de 15 invloedrijkste denkers volgens het MIT, is duidelijk: “als banken niet aanpassen bestaan ze straks niet meer”.
De geest is uit de fles. Consumenten hebben het heilige geloof in de traditionele financiële dienstverleners verloren. De tijd dat banken en verzekeraars hun kennisvoorsprong ten eigen bate konden gebruiken, is voorbij. En de roep van de consument en de politiek om simpele producten zal de concurrentie van branchevreemde partijen, denk eens aan Ikea, alleen maar versterken. De les van het eenvoudige en goedkope ‘bank sparen’ is een teken aan de wand.
Verzekeraars zullen terug moeten naar hun basis-expertise en dat is het overnemen van risico’s, graag niet meer en ook niet minder.
Lees ook:Bittere champagne voor tussenpersonen (BNR column 12 november 2012)
Lees ook:Inzicht in banktarieven noodzakelijk
Lees ook:Interview met Amweb: titel “Weet je wat makkelijk is? Hypotheekadvies!”
Lees ook:Zullen consumenten hun eigen adviseur gaan worden (lezing 6 november 2013)
Lees ook:Nieuwe provisieregels bevoordelen verzekeraars