Minister Bos heeft gisteren een voorstel gedaan om het huidige deposito-garantiesysteem te hervormen. Daar is alle reden voor. Het huidige systeem voldoet niet om meerdere redenen.
In de eerste plaats betaalt een bank die failliet gaat niet mee aan de schade die wordt veroorzaakt. Ten tweede, en dit punt is al in een zeer vroeg stadium door voormalig RABO baas Heemskerk gemaakt, kunnen minder solvabele banken spaargeld aantrekken als gevolg van de ‘garantie’ van solvabele banken. En vervolgens offeren die minder solvabele banken hogere rentes, waardoor de banken die de ‘garantie’ verstrekken gedwongen worden mee te gaan in een rente-prijzenslag. Dit kan nooit het oogmerk van een deposito-garantiesysteem zijn.
Bos wil nu een fonds in het leven roepen, waaraan alle banken zullen moeten gaan bijdragen. De NVB geeft aan dat binnen de branch discussie is over de wijze waarop het fonds zal worden opgezet.
Naar mijn mening zou het nieuwe systeem opgezet moeten worden conform de wijze waarom de Amerikaanse spaargelden zijn gegarandeerd. In de VS sluiten banken een verzekering af ter garantie van de aangetrokken spaargelden. In Nederland zou overheid de rol van verzekeraar op zich kunnen nemen. De te betalen verzekeringspremie zal moeten afhangen van (1) de omvang van de spaargelden en (2) de mate waarin de bank is gekapitaliseerd met daadwerkelijk eigen vermogen.
Door het eigen vermogen in relatie tot de risicodragende activiteiten een bepalende rol te laten spelen zullen slecht gekapitaliseerde banken een hogere verzekeringspremie moeten betalen en als gevolg daarvan zullen deze banken een lagere rente moeten bieden of zich moeten terugtrekken van de spaarmarkt.
Lees ook:RABO: principes gelden tot aan de landsgrens
Lees ook:Buitenlandse banken vrezen plan ‘Bos’
Lees ook:Holland Fonds van RABO en Delta Lloyd niet meer dan vlagvertoon
Lees ook:Deckers en de (te) hoge spaarrentes: deel 2
Lees ook:Triodos moet niet ‘meehuilen met wolven in het bos’, maar gewoon bankieren