Pleidooi voor kleinere banken

In het FD van 8 december stond een ingezonden stuk van PwC met een pleidooi voor kleinere banken. Ik heb daar in het FD van 10 december een reactie op geschreven. Hierbij beide artikelen.

Vechten voor kleinere, simpeler bank:  Otbert de Jong

Relatief kleine Nederlandse financiële sector moet zich assertiever uiten in het internationale bancaire debat

Arme banken. Nieuwe regels naar aanleiding van de financiële crisis vragen dat zij meer en hoogwaardiger kapitaal aantrekken, meer liquide middelen aanhouden en voldoen aan extra nationale en Europese rapportage-eisen. Het zijn dure, complexe maatregelen waarvan het effect nog onduidelijk is. Vooral Nederlandse banken dreigen hier door hun kleinere omvang en de open markt de dupe van te worden.

Het is tijd om een assertievere rol aan te nemen in de internationale discussies over toezicht op het bankwezen. Door het grote aantal eisen waaraan banken moeten voldoen, ontstaat de indruk dat deze kosteloos kunnen worden doorgevoerd. Niets is minder waar. Zo moeten banken straks tot wel twee keer zo veel kapitaal aanhouden als voorheen. Om hun rendement op niveau te houden, zullen banken hun marges dus ook navenant moeten laten stijgen. Je hoeft geen expert te zijn om te snappen dat (een deel van) deze rekening bij de klant belandt. Bijvoorbeeld in de vorm van hogere kosten voor bankproducten, lagere spaarrentes, hogere hypotheekrentes en hogere leenkosten en provisies. Los van de kosten voor klanten hebben de maatregelen ook consequenties voor de concurrentiepositie van Nederlandse banken. De regels zijn erop gericht om met name grote (vaak buitenlandse) systeembanken veiliger te maken. De Nederlandse banken zijn echter relatief klein, waardoor de kosten van de voorgestelde reparatiemaatregelen relatief hoog zijn. Het risico bestaat dat de Nederlandse banken onvoldoende kunnen concurreren, relatief duur worden en kleiner en minder invloedrijk worden dan hun concurrenten.

Het zou om vele redenen beter zijn grote banken minder risicovol en complex te maken. Dat is veiliger, goedkoper en leidt tot een meer gelijk speelveld, waarin ook Nederlandse banken concurrerend kunnen blijven. Niet onbelangrijk, aangezien de financiële sector in ons land verantwoordelijk is voor vele tienduizenden arbeidsplaatsen en de financiële dienstverlening aan evenzoveel bedrijven. Nederlandse banken en het ministerie van Financiën zouden zich in Europese context juist hard moeten maken voor het terugbrengen van de maximale omvang en complexiteit, waarbij beperkingen worden opgelegd aan de hoeveelheid risico die één bank(eenheid) mag lopen.

Zij zouden daarbij niet alleen moeten pleiten voor kleinere banken, maar voor bijvoorbeeld kleinere zelfstandige eenheden binnen de grotere bankconglomeraten. Eenheden die toegespitst zijn op bepaalde producten of klantengroepen, wellicht met gedeelde infrastructuur. Deze moeten klein genoeg worden gehouden, zodat ze, mochten ze onverhoopt failliet gaan, geen systeemcrisis veroorzaken. Deze kostenarme oplossing is beter voor iedereen en zal de kwetsbaarheid van de Nederlandse bancaire sector verminderen. Wil Nederland niet in de bancaire en economische Europese achterhoede belanden, dan zullen Nederlandse banken en de Nederlandse vertegenwoordigers in de onderhandelingen hierover het heft in handen moeten nemen. Dat betekent een assertievere en creatievere opstelling in de discussies over toezicht op het bankwezen, in het belang van de Nederlandse bankensector en de Nederlandse concurrentiepositie.

Otbert de Jong is partner bij PwC en expert op het gebied van banken.

Internationale regels zijn gericht op het veiliger maken van vooral grote, vaak buitenlandse banken

—————————————————————————————————————————————————————————-

Kleinere banken

P.F. Verhaar, oud-directeur Alex Beleggersbank

Brieven In het FD van 8 december voert De Jong van PwC een pleidooi voor kleinere banken. Ik ben het daar volledig mee eens. De ‘kredietcrisis’ toont aan dat met name de grote banken in de problemen zijn gekomen. Zijn oplossingsrichting is mij niet geheel duidelijk. De Jong pleit onder andere voor ‘kleinere zelfstandige eenheden binnen grotere bankconglomeraten’. Hiermee beschrijft hij juist het bankenlandschap van voor de crisis. Enkele voorbeelden, alleen in Nederland (!): ING (WUH, ING Direct, ING Real Estate, Fundix), ABN Amro (Bouwfonds, MoneYou, HBU, Interbank), Rabo (Schretlen, Alex, Obvion, Bizner). Internationaal beschouwd zijn het juist de zelfstandige ‘investment banks’ van grote banken die direct aan de basis van de crisis stonden (met name UBS). De oplossing ligt juist in zelfstandige kleinere banken. En die moeten, zoals De Jong terecht bepleit, worden gebouwd rondom specifieke producten of klantgroepen. Voordeel is dat deze banken failliet kunnen gaan zonder dat de belastingbetaler voor de kosten moet opdraaien. Belangrijker is dat er geen intern conflict zal zijn over het bedrijfsdoel en dat komt de consument ten goede. Het is zeer te betreuren dat de Nederlandsche Bank en het ministerie van Financiën zich voortdurend uitspreken voor grote (dus zogenaamd sterke) banken, daarbij ondersteund door lobbygroepen als Holland Financieel Centrum en de Nederlandse Vereniging van Banken. P.F. Verhaar, oud-directeur Alex Beleggersbank

Lees ook:ingezonden brief FD: pleidooi voor kleinere banken
Lees ook:Een virtuele adviseur van vlees en bloed
Lees ook:De AFM stelt regels op voor provisies: de ‘kick back’ onder vuur
Lees ook:Nederlandse beleggers doen het liever zelf
Lees ook:Column van Matthijs Bouman in FD over ‘kleine banken’