De vaste commissie voor Financiën heeft onlangs met minister de Jager overleg gevoerd over de kabinetsreactie op het rapport van de ‘commissie de Wit’ (9 maart 2011). De media-aandacht ging uit naar de bonusparagraaf in het rapport. In de schaduw van het bonusgeweld is echter ook gedebatteerd over minder prozarische onderwerpen, waaronder de nummerportabiliteit. Met name Koolmees (D66) maakte een pleidooi voor de invoering van nummerportabiliteit. Hij diende samen met Braakhuis (GL) een motie in (zie hier). Dat was overigens niet de eerste motie van de Kamer. In 2009 hadden Tang en Vos (PVDA) hiervoor ook al aandacht gevraagd.
De reactie van de Jager was voorspelbaar. Hij schaart zich achter het NVB standpunt en dat is geen nieuws. Interessant is wel dat de minister nu zegt dat het acht jaar geleden ingevoerd had kunnen worden, maar dat nu de invoering van het Europese betaalsysteem SEPA dat verhindert. Binnen SEPA wordt het bankrekeningnummer 100% gekoppeld aan de bank-en land code. De vertragingstaktiek van de NVB heeft weer succes gehad.
Maar laten we het eens over de achtergrond van nummerportabiliteit hebben. De politiek ziet het als een middel om concurrentie tussen banken te vergroten. Koolmees ziet het ook als een instrument om ontevredenheid te tonen, “stemmen met de voeten”. En die ontevredenheid is er, als wij het TV-programma KASSA moeten geloven. Maar liefst 41% van de ondervraagden (dit is wel een VARA-populatie!) zou van bank willen veranderen.
Ik denk niet dat nummerportabiliteit de uiteindelijke oplossing is. Invoering zal zeer hoge kosten voor het bankwezen met zich brengen en het is maar de vraag of het meenemen van het nummer de ‘heilige graal’ is. Een onderzoek in Zuid-Korea in de mobiele telefoniesector wijst op tegendeel.
We moeten ophouden te denken dat het rekeningnummer ‘eigendom’ is van de klant. Dat is het niet. De bank is eigenaar van het rekeningnummer en biedt diensten aan op dit rekeningnummer. Ik zet mijn kaarten op de ‘overstapservice’ van de banken (zie hier), maar dan moeten we de banken dwingen deze ‘service’ veel duidelijker en prominenter onder de aandacht te brengen. De Jager maakte duidelijk dat ook onder SEPA de ‘overstapservice’ zal blijven bestaan (zie hier). Bij ABN AMRO is het in ieder geval niet te vinden voor gewone consumenten. En dat terwijl de Jager en de NVB de ‘overstapservice’ roemen als “uniek in Europa“. Het zou de NVB sieren als zij op TV regelmatig aandacht zouden geven aan deze service (i.p.v. die onnozele pin-commercial). En waarom zijn banken zelf niet veel assertiever? Is er een stilzwijgende afspraak ?
We moeten de rompslomp van het openen van een nieuwe rekening niet overdrijven. Via internetbankieren is dit bij de meeste banken nu toch echt een ‘fluitje van een cent’. Natuurlijk, er moeten wat zaken worden doorgegeven (bijv. nieuwe rekeningnummer doorgeven aan werkgever of uitkeringsinstantie), maar als consumenten zó ontevreden zijn, dan mogen een paar uurtjes ‘administratie’ het probleem niet zijn.
Het echte probleem is dat consumenten lui zijn en willen dat alles voor ze geregeld wordt. KASSA legt wat mij betreft dan ook de schuld bij de verkeerde partij.
Lees ook:Consumenten kunnen wel gemakkelijk overstappen naar andere bank!
Lees ook:SEPA kan ramp worden voor Goede Doelen (column BNR 18 november 2013)
Lees ook:Welke bank zegt ‘nee’ tegen IBAN? (column BNR 20 januari 2013)
Lees ook:Sepa zorgt voor Rekeningnummer van 18 cijfers
Lees ook:twee ingezonden brieven in FD met link naar twee blogs
“Dat consumenten lui zijn en willen dat alles voor ze geregeld wordt.”
Precies! De bron van inkomsten en steunpilaar van de service industrie.
Banken willen gewoon niet innoveren in hun klantenservice.
Dat het teveel geld BLIJFT kosten, komt waarschijnlijk meer omdat er niet structureel naar toe gewerkt wordt. En dat is ook het verwijt. Ga eens werken met gedeelde rekeningen of combineer zakelijke accounts met prive..de ene muur na de andere.
De mobiele/energie industrie richt zijn systemen en onderlinge afspraken de laatste 10 jaar steeds meer zo in dat niet 1 klant-marker een barriere vormt voor verdere innovatie. Banken zouden ook zo ingericht moeten zijn dat een rekeningnummertje ruilen, weggeven etc. niet meer dan dat is.
Klanten willen een plug-en-play bank hebben, de wereld is er technisch klaar voor. Ze hebben groot gelijk. Nu de banken nog.
Het kost byzonder veel moeite om van een Nederlandse bank medewerking te vekrijgen om vn de veel betere service van buitenlandse banken te kunnen gan profiteren.
Om van d ING Bank naar de duitse bank in Zurich te gaan na mer dan een jaar in beslag dw.z om mijn aandelen over te laten schrijven en dat moest uiteindelijk nog met een beroep op de Kifid die ook al niet hard liep.
Teleurstellend bleek in dit opzicht ook Binck Bank die grote problemen had om wat aandelen over de boeken naar de Deutsche Bank in Emmerich.
Het is bijzonder lastig als ondernemer. Denk aan briefpapier, bij internetbankieren koppel je crediteuren aan een nummer in adresboek. Als nu iemand overstapt gaat dat nogal eens mis. En ik vind op termijn is het mogelijk, de termijn van nu 11 jaar wel heel erg lang. Daarnaast wat zijn hoge kosten?
SNS directeur Van Olphen nadat hij merkt dat ABN klanten niet kunnen overstappen: “Het zou goed zijn voor de concurrentie als dat eenvoudiger kon.” Wat vind de ABN nu?