Woekerpolis: Topmannen verzekeraars lijken zich van geen kwaad bewust

Vorige week was er een ‘ronde tafel’ gesprek tussen Leden 2e kamer en mensen uit de verzekeringswereld over de ‘woekerpolis’. Het was weer tenenkrommende televisie. Eerst kwamen de ‘gedupeerden’ aan het woord en enige deskundigen. Zij maakten duidelijk dat de beleggingsverzekering nauwelijks een verzekering was, maar zeker wel een woekerpolis. Zij riepen de kamerleden op om de topmannen van de verzekeraars die erna zouden komen, hard aan te pakken. En, ik geef het toe, dat deden ze. Dat leidde tot interessante uitspraken.

Hoek, topman van Delta Lloyd, had al een memo laten uitlekken dat de schuld eigenlijk volledig bij “de beurs” gelegd moet worden. En dat deed de heer Latenstein, topman van Reaal, maar hier vooral in functie als baas van Het Verbond (met hoofdletters), dan ook. Het is allemaal beeldvorming: als de beurs nou gewoon elk jaar met 20% was gestegen, dan was er echt helemaal niets aan de hand. En alle topmannen duikelde over elkaar heen om ons, onwetende consumenten, naar de tussenpersoon te leiden voor advies. Geen woord over het feit dat de tussenpersonen al die producten aan de consument hebben verkocht en daarvoor vaak nog steeds worden betaald door de verzekeraar.

De kamerleden beten en zaagden door over de Wabeke-norm, want alle kamerleden wisten dat het extreem hoge kostenniveau van de polissen de werkelijke oorzaak is van het fenomeen woekerpolis (dat wil zeggen dat de mensen na afloop waarschijnlijk een schuld overhouden ipv een vordering). De kamerleden wilde vooral weten of (1) de Wabekenorm, dat is de basis voor de (in de ogen van de deskundigen geringe) compensatie voor de woekerpolis, niet eigenlijk nog steeds veel te hoog is en (2) waarom Wabeke de indruk wekte dat die 2,4% kosten worden berekend over het eindkapitaal is en niet PER JAAR (Plasterk, PVDA: dat is een factor 20 meer).

Hier reactie van CDA kamerlid Blanksma: http://www.cda.nl/Actueel/Nieuws/Nieuwsbericht/2011/3/11/Aanbieders_van_woekerpolissen_nog_te_weinig_bewust_van_fouten.aspx

Keim, topman van Aegon, zei weer sorry, maar vond op basis van het verleden 2,4% acceptabel, maar zei ook dat een nieuwe polis zeker geen 2,4% kosten zou mogen dragen. Zie ook mijn blog ‘Aegon zegt sorry’ van 21 februari: http://bank.blog.nl/aegon/2011/02/21/aegon-zegt-sorry.

Het kronkelen van de topmannen heeft een goede economische reden. Het gaat de bedrijven erg veel geld kosten. Niet alleen omdat nieuwe polissen veel minder lucratief zijn, maar omdat straks echt iedereen gaat overstappen naar goedkopere polissen. KASSA, RADAR, BND: ze komen allemaal met ‘ontwoeker-rekentools’.

Zie ook de analyse van Eric Smit van www.ftm.nl, die een boek hierover heeft geschreven: http://bank.blog.nl/aegon/2011/02/21/aegon-zegt-sorry.

En vandaag pakt columniste Sheila Sitalsing  van de Volkskrant uit in een scherpe column; zie hier: http://www.pressdisplay.com/pressdisplay/viewer.aspx. Ik neem de column graag integraal over.

Deze affaire is nog niet voorbij, al hopen de topmannen dit wel. De geest is uit de fles. We zullen er voor zorgen dat ie er buiten blijft.

De kosten waren alleen te hoog in de beeldvorming

‘Niek Hoek – Goudeerlijk’, zette het bedrijfsblaadje van VNO-NCW een jaar geleden boven een gesprek met de bestuursvoorzitter van Delta Lloyd, de verzekeringsmaatschappij. Hoek is een gevierd man in de kringen van de haute finance, omdat hij Delta Lloyd naar de beurs bracht in de periode dat Dirk Scheringa en zijn DSB Bank met veel lawaai ten ondergingen, terwijl driekwart van de financiële wereld aan het infuus van de staatssteun lag. Aan die beursgang hield Hoek een leuk aandelenpakket over – niet omdat hij dat zelf per se wilde, maar omdat de Amerikaanse beleggers ‘willen dat de belangen van het management gelijk lopen met die van de aandeelhouders’.

Verderop in het instructieve vraaggesprek staat: ‘Vrienden en collega’s noemen hem integer en eerlijk, ongelooflijk eerlijk zelfs. Hij wijt (sic) dat aan ‘een stukje opvoeding’.’

Vanwege dat stukje opvoeding heb ik Hoek altijd onvoorwaardelijk geloofd als hij ontkende dat Delta Lloyd zich willens en wetens met zoiets ordinairs als woekerpolissen had ingelaten. Omte beginnen heten die dingen ‘beleggingsverzekeringen’, blijft Hoek onvermoeibaar betogen op radio en tv. Dat opbrengstgewijs niet alles naar wens is verlopen, komt niet doordat verzekeraars in het geniep torenhoge kosten rekenden waarover ze hun klanten hebben voorgelogen. Nee, dat is hoofdzakelijk de schuld van de beurs die instortte, of eigenlijk van Bill Clinton, want die zei dat de wereld geen recessies meer zou kennen. Delta Lloyd geloofde dat en jubelde over rendementen van wel 12 procent, die achteraf bleken neer te komen op 1,2 procent.

Uit de mond van een ongelooflijk eerlijkeman met een stukje opvoeding klinkt zo’n betoogje dat de Amerikanen het hebben gedaan, best geloofwaardig.

Toch heb ik me de afgelopen week potdorie bijna op het verkeerde been laten zetten. Het was woekerpolisweek: tout verzekeringen verkopend Nederland moest naar de Tweede Kamer voor een hoorzitting over woekeren. Ik betrapte mezelf erop dat ik geboeid zat te lezen over Eric Smit en René Graafsma, financieel journalist en ex-woekerpolisverkoper met berouw, die samen het boekWoekerpolis, hoe kom ik ervan af? schreven. Ik liet me meeslepen door hun beweringen dat het woekeren schaamteloos doorgaat, dat de afgesproken compensatieregeling voor gedupeerden geen biet voorstelt en dat verzekeraars het grootste financiële schandaal van de afgelopen decennia, waarin ze miljarden van de geachte klant hebben afgeroomd, onder het tapijt proberen te vegen.

Gelukkig was daar Niek Hoek om mij van het dwaalspoor af te halen. Hij zette de zaken recht in zijn praatje voor de Tweede Kamer, op anderhalf A4tje (dat heus niet door juristen is doodgecheckt op elke formulering die als ‘sorry’ zou kunnen worden aangemerkt door op schadevergoeding azende types). Zo hebben verzekeraars niemand opgelicht, edoch ‘beleggingsverzekeringen in de markt gezet die in sommige opzichten niet meer voldoen aan de eisen van vandaag’. Delta Lloyd heeft ‘zijn verantwoordelijkheid genomen’ door het op een akkoordje te gooien met boze klanten – niet omdat het fouten heeft gemaakt, maar omdat het het probleem wilde oplossen van ‘de als te hoog gepercipieerde kosten’. Gelukkig, die kosten waren dus helemaal niet te hoog! Hetwas allemaal perceptie. Net zoals de groeiende kritiek op de compensatieregeling volgens Hoek het gevolg is van ‘verkeerde beeldvorming’.

Je hoort de laatste dagen veel over de schijt die Hans Hillen heeft aan de waarheid en aan wat de mensen van hem denken. Het kan nog veel erger.

Lees ook:Ha, Ha, lacht even mee om advertentie van Delta Lloyd
Lees ook:Delta Lloyd luistert naar klant via ‘social media’
Lees ook:Kamerleden: deze mensen nemen uw parlement niet serieus
Lees ook:Emissie Delta Lloyd helaas geen groot succes: enige bescheidenheid lijkt op z’n plaats
Lees ook:Delta Lloyd snapt toelatingscriteria Euronext niet